Bezetting

 

Gijsbreght van Aemstel Frans de Wit/ *Ab Gietelink
Badeloch
Klarisse
Rey
Munda De le Marre
Willebrord
Poortier
Gozewijn
Broer Peter
Rey
Hans Daalder/ *Dick Top
Vosmeer
Vooren
Aartsengel Rafael
Rey
Stef Feld
Willem van Egmont
Diedrik van Haerlem
Arend van Aemstel
Rey
Marcel Schouwstra
Live Musicus Alan Purves
Auteur Joost van den Vondel
Muziek Reien
Joep de Bont
Bewerking Ab Gietelink

Dramaturgie

Jacob Dekker, Munda van Langen

Regie Ab Gietelink
Toneelbeeld Ab Gietelink
Charlie Citron
Hoofd techniek Maarten Verheggen
Technische set St. Dondervogel
Techniek STAP theatertechniek, Hobbe Faber ea,
Fotografie Hans Boerrigter
Website/ videobeelden Heinerich Kaegi
Billboards Ruben Poncia
Zakelijk stafmedewerker Munda van Langen
Producent Ab Gietelink

 


*Acteurs spelen na 1 Sept. 2003..



Curriculae

Ab Gietelink (1959) studeerde rechten en filosofie. Na zijn doctoraal richtte hij in 1984 de Stichting Nomade op en is sindsdien artistiek en zakelijk leider van de Nomade-projecten. Na een experimentele theaterfase met performances en projecten als ‘Faust, Visueel, Fysicaal’(1987) en ‘Genesis for Cosmopolitan’ (1989) reisde hij naar conflictgebieden in de wereld en maakte een aantal jaren actueel politiek theater met o.a: “Kabinet 1917’(1991), ‘Babylon, Saddam en Ik’(1992), ‘Jeltsin Rex’(1994) en ‘De Raadsvergadering’(2000).
Hij publiceerde in diverse media, maakte verscheidene televisieprogramma’s en schreef de politieke boeken ‘Hollandse Horizonten’ en ‘Angst voor de Zondvloed’. Reeds een aantal jaren heeft zijn artistiek programma een documentair karakter.
Vanaf 1998 realiseert hij op steeds groter schaal historische locatieprojecten met thema’s uit de Nederlandse (koloniale) geschiedenis. Na De Heeren Zeventien (1998/1999), Deshima (2000) de Holland-Amerika Lijn(2001) en het buitenproject De Vliegende Hollander (2002) volgt met de Gijsbreght van Aemstel een nieuwe stap. Deel 5 in de serie monumentale locatieprojecten. .

 
Frans de Wit (1957) ontwikkelde zich als acteur in het ‘3e circuit’. Hij speelde daarna bij Toneelgroep Amsterdam, het RO-theater, Oranjehotel, Fact, Theater van het Oosten, De Paardenkathedraal, Made in da Shade en de Berini’s. Verder was hij te zien in tientallen tv-producties en films. Hij is vaste zanger in twee bands: ‘Belly goes Bonkers’ en ‘De Volle Pont’. Voor Theater Nomade speelde hij mee in De Raadsvergadering (2000).
 
Munda de le Marre (1966) speelde op Toneelacademie Maastricht, Acteeropleiding de Trap en deed eindexamen aan de Toneelschool in Utrecht (1991-1998). Daarnaast studeerde zij culturele antropologie aan de UVA. Zij regisseerde o.a.: Poetica der Pornografie (Bellevue 2002); Mein Kampf? (2001); Kunst (2000); Wat is er mis met Hans de Bruin? (1999). Zij speelde in diverse theater- en televisieproducties. Bij Theater Nomade speelde zij mee in: De Raadsvergadering (2000), Deshima (2000) en De Holland Amerika Lijn (2001).
Zij werkt verder aan een theatersolo over Mata Hari.
 
Hans Daalder (1952) koos na zijn studie dramaturgie voor een loopbaan als acteur en mimespeler. Hij speelde de afgelopen decennia in een keur van produkties. Over een periode van 10 jaar speelde hij in binnen- en buitenland de ‘Barbier van Sevilla’ van de Nederlandse Opera in de regie van Dario Fo . De laatste jaren is hij als acteur verbonden aan Cinema de Liefde. Bij Theater Nomade speelde hij in ‘ Kabinet 1917 (1991), Babylon, Saddam en Wij (1992), Jeltsin Rex (1994) Academisch Kabinet (1997) , Heeren Zeventien (1998/1999) en de Raadsvergadering (1999).
 
  Dick Top (1947) speelde bij de Haagse Comedie en theater Proloog. Na de Actie Tomaat (1969) werkte hij met name in het buitenland. Hij was mede-oprichter van FACT en artistiek leider van de Hoofdstad Operette en het Amstel Toneel. Hij ontwikkelde zich tot internationaal opera-regisseur en werkt de afgelopen decennia voornamelijk in Duitsland. Hij regisseerde tientallen opera- en toneelproducties bij de Stadttheaters van Basel,Wenen, Bern, Hamburg, Munster, Kassel en Keulen.
 
Stef Feld (1955) speelde bij het RO-theater met regisseurs Franz Marijnen en Karst Woudstra. Vanaf 1985-1991 speelde bij Toneelgroep de Appel in het klassieke repertoire met de regisseurs Erik Vos, Lodewijk de Boer en Hans Croiset . In de jaren negentig speelde hij bij Theater Branouil en in diverse kindervoorstellingen. Hij schreef de romans ‘Een stamelend zwijgen’ (1995) en ‘Zoon aan een zijden draad’ (2000).
 
Marcel Schouwstra (1971) koos na de School voor Journalistiek voor de theateropleiding ‘De Theaterkade’ in Amsterdam. Sinds enkele jaren is hij werkzaam als speler/maker in jeugd- en volwassenentheater o.a: Meisje Loos (Jeugdtheater Hofplein); Born to kill (Hamlet’s Whiskey);en verschillende voorstellingen in Nemo, Amsterdam. Voor Theater Nomade speelde hij mee in De Vliegende Hollander (2002).
 
  Alan Purves (1952, Schotland) is experimenteel percussionist ofwel geluidenmaker. Hij speelt en improviseert verschillende muziekstijlen en met een keur aan bands, dansers en theatergroepen. Hij trad o.a. op met Jango Edwards (1970-1980); Shusaku Dormu Dance (1980-1982); Footsbarn Travelling Theatre (1986-1990); Suver Nuver (1995; Circus Whitman); Hauser Orkater (1996) Carina Molier (1998) Handtheater (2000). Hij speelt de afgelopen jaren in verschillende combinaties in het circuit van expermentele muziek.
 
  Joep de Bont (1960) componist. Hij componeerde de muziek voor de reien van deze Gijsbreght. Hij maakte composities en bewerkingen voor theatergroep Teneeter, voor de producties: De Storm (1995) en Koning Odysseus (1996). Daarnaast werkt hij als kleinkunstenaar en acteur in diverse muziektheaterproducties en musicals.
 
  Charlie Citron (1958, New York, VS). Beeldend kunstenaar. Hij behaalde zijn BA in Kunst en Kunstgeschiedenis in 1982 aan Universiteit van New York. Na een periode van archeologische kunst, heeft hij een methode ontwikkelt waarin hij fotografische beelden bewerkt met een chemisch verwerkingsprocédé. Hij exposeerde als beeldend kunstenaar de afgelopen 20 jaar op honderden locaties in binnen en buitenland. In Nederland onder meer in Shores Spaces, Gate Foundation, Christies, Jim Beard en het Joods Historisch Museum. Internationaal exposeerde hij in Polen, China (Shanghai), India (Bombay, New Delhi), Singapore, Biennale Venetie, Macedonie en New York.
 

Heinerich Kaegi (1961) studeerde natuurkunde, filosofie, sonologie en filmregie in Utrecht en Amsterdam. Hij was medeoprichter en lid van de MIDIM-groep voor eigentijdse muziek te Utrecht en regisseerde uiteenlopende muziek en theaterproducties. Hij maakt documentaires, kunstfilms, websites en interactief trainingsmateriaal voor o.a. Salto tv, Paradiso, het Koninklijk Conservatorium, Stichting Passe Partout, DS Landschapsarchitekten, Griftheater, Stichting Nomade en Theatre Day Productions. Hij is daarnaast sinds 1994 coach van jongeren met leerproblemen (Instituut de Leeuw, Amsterdam).